Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε ένα συνεχώς αυξανόμενο
αριθμό κρουσμάτων στη χώρα μας. Η κυβέρνηση στον προσφιλή της τρόπο και μέθοδο,
κουνάει το δάχτυλο στο λαό, επιχειρώντας να τον κατηγορήσει για έλλειψη
«ατομικής» ευθύνης. Μου θύμισε ένα ανέκδοτο που μου είχε πει κάποτε ένα 10χρονο
παιδάκι:
«Ένας», λέει, «περπάταγε αμέριμνος στο δρόμο. Δεν
πρόσεξε το ανοιχτό καπάκι ενός βόθρου, σκοντάφτει και πέφτει μέσα. Οι ακαθαρσίες, έφταναν μέχρι τη μύτη του. Από τον φόβο του, χέστηκε και πνίγηκε.»
Ούτε λίγο ούτε πολύ η κυβέρνηση επιχειρεί να αποδώσει την
έξαρση των κρουσμάτων σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμους) και ότι δεν
συμμορφώνονται (κυρίως οι νέοι) στα μέτρα. Και για το λόγο αυτό στοίχισε όλες
τις πρόθυμες γραφίδες και τα παπαγαλάκια πίσω από τη ρητορεία της. Λίγο έλειψε
να συνδεθούν όλα τα κρούσματα από τα τέλη του Ιούλη και μετά, με τον περιβόητο
γάμο στη Θεσσαλονίκη!
Ας επιχειρήσουμε να δούμε όμως τα πράγματα από μια κάπως
αντικειμενική ματιά. Στις 24 Απριλίου 2020 είχαμε αλιεύσει ένα άρθρο από το διαδίκτυο
με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του να μην ξεχωρίζεις την κωλοφαρδία από
την ικανότητα». Μεταξύ άλλων έθιγε και το γεγονός ότι ο περιορισμένος
αριθμός κρουσμάτων, εκείνη την περίοδο, δεν ήταν τόσο η υπερπροβαλλόμενη δήθεν
«ικανότητα» της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά ο παράγοντας έκθεσης της χώρας στον
ιό λόγω του πλήθους των διεθνών αφίξεων. Λογικό. Αν δεν έρχονται ή έχεις
περιορισμένο αριθμό φορέων του ιού μπορείς πιο άνετα να περιορίσεις την
εξάπλωσή του.
Όλα αυτά όμως πήγαν περίπατο όταν έφτασε η τουριστική σεζόν.
Κάτω από τις απαιτήσεις ξενοδόχων, αεροπορικών και μεγαλοεργοδοτών συναφών
επιχειρήσεων, άρχισαν να ανοίγουν σταδιακά τα σύνορα με διάφορες χώρες και
μάλιστα με χώρες που χτύπησε κόκκινο η πανδημία (1/7 με Ιταλία-Ισπανία, 15/7 με
Αγγλία κτλ). Πτήσεις να έρχονται με γεμάτες καμπίνες, στα πλοία να μην γίνεται
κανένας έλεγχος για την τήρηση των μέτρων, εκτός και αν είναι να φωτογραφηθεί
κανένας Υπουργός (βλ τη στημένη φωτογραφία/συνέντευξη του Υπουργού Γιάννη
Πλακιωτάκη, στο πλοίο Νήσος Χίος [6/8/2020]). Εν ολίγοις, τα «υγειονομικά
πρωτόκολλα» που μας βομβάρδιζαν το μυαλό την περίοδο της καραντίνας, είναι
πλέον στάμπες από μελάνι πάνω σε ένα χαρτί και τίποτα παραπάνω. Και αυτό το
γνωρίζει πολύ καλά όποιος έχει μια στοιχειώδη επαφή με το ΔΙΕΘΝΕΣ αεροδρόμιο
του νησιού μας.
Μπορεί αεροπορικές να διαφημίζουν ότι απολυμαίνεται η
καμπίνα των επιβατών σε κάθε πτήση, αλλά πώς μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο όταν
τα συνεργία καθαρισμού των εταιριών επίγειας εξυπηρέτησης έχουν το πολύ 10-15 λεπτά για
να καθαρίσουν την καμπίνα όχι σε μία αλλά σε δύο, τρεις ακόμη και τέσσερις
πτήσεις ταυτόχρονα; Μπορεί οι κυβέρνηση να παίρνει κάποια μέτρα π.χ. κλείσιμο
καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος μετά τις 12:00, αλλά μόνο γέλιο μπορούν
να προκαλέσουν, παρ’ όλη τη σοβαρότητα της κατάστασης, για όσους
δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο χώρο τον
αφίξεων τόσο στην έξοδο αλλά πολύ περισσότερο στην αναμονή των αποσκευών.
Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζεται και στο χώρο των αναχωρήσεων όπου γίνεται το
πατείς με πατώ σε, στα καταστήματα, αλλά και στα γκισέ του check-in.
Φαίνεται όμως πως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει
κίνδυνος μετάδοσης και εξάπλωσης του κοροναϊού, για την κυβέρνηση και τους
«ειδικούς» της. Φαίνεται ότι όταν είναι αεροπορικά εισαγόμενος ο ιός, δεν
μεταδίδεται! Έτσι εκτός από τους γάμους, οι κυβέρνηση, παίρνει μέτρα και για τα
χερσαία σύνορα της χώρας. Και όμως ο επιβεβαιωμένος αριθμός κρουσμάτων των
εισερχομένων στη χώρα (αν και όπως γίνεται αυτός) από 1 Ιουλίου μέχρι 18 Αυγούστου,
δείχνει ότι στα αεροδρόμια είναι περισσότερα από ότι στα χερσαία σύνορα.
Απορίας άξια όμως είναι τα ακόλουθα. Πώς γίνεται στους
111.449 αφιχθέντες τουρίστες τον Ιούλιο (στοιχεία Fraport) να μην εντοπίστηκε σχεδόν κανένα
κρούσμα; Από τους 12.300 Άγγλους τουρίστες ούτε ένα δείγμα θετικό; Πώς είναι
δυνατόν το μοναδικό (;) επίσημο κρούσμα στο αεροδρόμιο να είναι ένας δόκιμος
αστυνομικός που ήταν και στον έλεγχο και στη λήψη δειγμάτων από τουρίστες! Από
που τον τσίμπησε; Μήπως τελικά είναι αυτοάνοσο νόσημα ο COVID-19; Για ποιο λόγο έκλεισαν για
σχεδόν 48 ώρες τα Starbucks του αεροδρομίου; Άλλοι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο που
έρχονται και αυτοί σε άμεση επαφή με τουρίστες, δεν έχουν προσβληθεί;
Κλείνοντας. 23 Μαρτίου η χώρα είχε μπει σε Lock down. Ειδική άδεια για να ξεμυτίσουμε από το σπίτι μας,
απαγόρευση «άσκοπων» μετακινήσεων (μέχρι και το ψάρεμα με καλάμι...)! Εκείνες τις μέρες του Μαρτίου μετρούσαμε το πολύ 100
κρούσματα. Σήμερα που έχουμε ξεπεράσει τα 200 ημερησίως, μία μάσκα και ο
περιορισμός στα ξενύχτια είναι η λύση!
Ποια λοιπόν η διαφορά του τότε με το τώρα; Μα φυσικά η τουριστική σεζόν! Αφού τσέπωσαν εκατομμύρια επιδοτήσεων, ξενοδόχοι και λοιποί μεγαλοκαρχαρίες, συνεχίζουν να αρμέγουν την ιερή αγελάδα, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους στους αντίστοιχους κλάδους, για όσο καιρό θεωρούν ότι θα έχουν κάποια κέρδη. Μέχρι τότε δεν θα γίνει κουβέντα για Lock down κτλ. Θα πει κάποιος, «μα πρέπει να σκεφτούμε και την οικονομία». Δεκτό. Αλλά πώς θα κινηθεί η οικονομία, αφού εργάζονται περίπου το 60% των εργαζομένων στους προαναφερθέντες κλάδους με μισθούς-φιλοδώρημα, κάποιοι από τους υπόλοιπους παίρνουν το επίδομα των €534, ενώ αρκετοί δεν έχουν κανένα απολύτως έσοδο!
Αυτά λοιπόν είναι που συνθέτουν, μία επιφανειακή και με
κάπως ειρωνική χροιά, την παρομοίωση της κατάστασης που βιώνουμε με το ανέκδοτο
που αναφέρθηκε στην αρχή. Και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, μας
βούτηξαν μέσα στο βούρκο, με ένα ξεδοντιασμένο σύστημα υγείας που πασχίζει με
νύχια και με δόντια να μείνει ζωντανό, που δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές
ανάγκες του πληθυσμού πόσο μάλλον τις οξυμένες τώρα που φαίνεται πως το δεύτερο
κύμα της πανδημίας είναι προ των πυλών. Πάει λοιπόν πολύ να μας κουνάνε το
δάκτυλο!
