Και όμως δεν μπορούμε να έχουμε ΜΕΘ…

Το ημερολόγιο έγραφε 5 Μαΐου 2018 όταν η αποστολή της NASA, InSight, απογειώθηκε από την αεροπορική βάση Vandenberg στις ΗΠΑ για ένα εξάμηνο ταξίδι προς τον πλανήτη Άρη. Στις 26 Νοεμβρίου η αποστολή αυτή προσεδαφίζεται στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη. Πλέον μετράει 841 αριανές μέρες ή κάτι περισσότερο από δύο γήινα χρόνια. Σε αυτό το διάστημα έχει βγάλει πάνω από 5000 φωτογραφίες, έχει εγκαταστήσει σεισμογράφο ο οποίος κατέγραψε πριν από λίγες μέρες 2 σεισμούς 3.3 και 3.1, έστειλε τον Φεβρουάριο τους πρώτους ήχους από την επιφάνεια του πλανήτη.

Και ενώ το μεγαλείο της επιστήμης και της τεχνολογίας του ανθρώπου ξεδιπλώνεται ολόπλευρα 54,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, εδώ και ένα χρόνο

• «δεν είναι μπορετό» να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας στην πλειοψηφία των «αναπτυγμένων» χωρών.
• είναι «αδύνατον» να γίνουν προσλήψεις σε μόνιμο προσωπικό για να καλύψουν ακόμη και τις πάγιες ανάγκες των Νοσοκομείων και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• δεν επιτρέπει η «Οικονομία» να εξοπλιστούν και να ανοίξουν επιπλέον ΜΕΘ, δεν προχωράμε σε επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας για να μην «χάσουν» οι κλινικάρχες και οι «μεγαλό»-γιατροί.

Αυτές οι δύο εικόνες που ξεδιπλώνονται ταυτόχρονα μπροστά μας δεν είναι κάποια διαστροφή. Αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Από τη μία υπάρχει η δυνατότητα να επενδυθούν τεράστια χρηματικά ποσά για να μελετηθούν νέοι τρόποι, περιοχές ακόμη και ουράνια σώματα που προοπτικά μπορούν να επιφέρουν νέα πεδία κερδοφορίας. Από την άλλη κοινωνικά αγαθά, όπως η Υγεία, μπαίνουν στη μέγγενη του «κόστους-οφέλους» με αποτέλεσμα συνεχώς να υποβαθμίζονται. Η κατάσταση και η συνεχώς μειούμενη χρηματοδότηση από τους προϋπολογισμούς όλων των καπιταλιστικών κρατών τα τελευταία 30 χρόνια δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.

Μόνο η οργανωμένη, μαζική αντίδραση του κόσμου, των λαϊκών οικογενειών μπορεί να σταματήσει αυτόν τον κατήφορο.

Λέμε μεγάλο ΝΑΙ για

• Άμεση και άνευ όρων επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων, του προσωπικού και του εξοπλισμού τους.
• Άνοιγμα όλων των κλινών ΜΕΘ και πρόσληψη - εκπαίδευση του αναγκαίου αριθμού προσωπικού για τη λειτουργία τους.
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών και όλων των υπόλοιπων ειδικοτήτων και κλάδων (παραϊατρικό, καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη, διοικητικοί, τεχνικοί).
• Να μην απολυθεί κανείς! Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

·         Εξασφάλιση των απαραίτητων μέσων και μέτρων προστασίας.

·         Άμεσα εξοπλισμός όλων των υγειονομικών μονάδων με τα απαιτούμενα υλικά.

Λέμε τεράστιο ΟΧΙ

• Στη λογική «κόστους-οφέλους»
• Να αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά αγαθά ως εμπόρευμα.

 

«Λεφτά υπάρχουν… για τις πολυεθνικές»!!!

 

Η περίοδος που ζούμε είναι ευκαιρία για να βγάλουμε πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα, αρκεί να έχουμε τα μάτια, τα αυτιά αλλά κυρίως το μυαλό μας ανοιχτά!

Ο κολοσσός της Lufthansa (με 1,2 δις καθαρά κέρδη το 2019[1]) τον περασμένο Ιούνιο πήρε πακέτο «διάσωσης» από τη γερμανική κυβέρνηση ύψους 9 δις ευρώ. Και όπως ήταν αναμενόμενο καθήλωσε 100 αεροσκάφη και απέλυσε 22.000 εργαζόμενους. Τώρα «απειλεί» αν δεν πάρει νέο πακέτο «διάσωσης» θα προχωρήσει σε κατάργηση και νέων θέσεων εργασίας. Να σημειώσουμε εδώ ότι την τελευταία 5ετία (2015-2019) τα ΚΑΘΑΡΑ κέρδη ομίλου ήταν 9,2 δις!!! 

Οπότε γεννιούνται τα εξής ρητορικά ερωτήματα:

• Γιατί λοιπόν να μην «φάει» τα καθαρά κέρδη της τελευταίας 5ετίας;

• Τους πάνω από 30.000 εργαζόμενους πιο πακέτο θα τους «διασώσει»; Το αντίστοιχο επίδομα ανεργίας ή τα αντίστοιχα 534€;

• Γιατί ένα κράτος να επιδοτεί, με χρήματα των φορολογούμενων εργαζόμενων πολιτών του, έναν όμιλο για να απολύσει χιλιάδες εργαζόμενους;

 

 

Πηγή: https://www.amna.gr/home/article/489674/Peraitero-surriknosi-tis-leitourgias-tis-kai-ton-theseon-ergasias-anakoinose-i-Lufthansa

 

---

[1] https://www.lufthansagroup.com/en/themes/annual-report-2019.html

Για την αύξηση των κρουσμάτων COVID-19 μέσα από ένα ανέκδοτο.

 

Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων στη χώρα μας. Η κυβέρνηση στον προσφιλή της τρόπο και μέθοδο, κουνάει το δάχτυλο στο λαό, επιχειρώντας να τον κατηγορήσει για έλλειψη «ατομικής» ευθύνης. Μου θύμισε ένα ανέκδοτο που μου είχε πει κάποτε ένα 10χρονο παιδάκι:

«Ένας», λέει, «περπάταγε αμέριμνος στο δρόμο. Δεν πρόσεξε το ανοιχτό καπάκι ενός βόθρου, σκοντάφτει και πέφτει μέσα. Οι ακαθαρσίες, έφταναν μέχρι τη μύτη του. Από τον φόβο του, χέστηκε και πνίγηκε.»

Ούτε λίγο ούτε πολύ η κυβέρνηση επιχειρεί να αποδώσει την έξαρση των κρουσμάτων σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμους) και ότι δεν συμμορφώνονται (κυρίως οι νέοι) στα μέτρα. Και για το λόγο αυτό στοίχισε όλες τις πρόθυμες γραφίδες και τα παπαγαλάκια πίσω από τη ρητορεία της. Λίγο έλειψε να συνδεθούν όλα τα κρούσματα από τα τέλη του Ιούλη και μετά, με τον περιβόητο γάμο στη Θεσσαλονίκη! 

Ας επιχειρήσουμε να δούμε όμως τα πράγματα από μια κάπως αντικειμενική ματιά. Στις 24 Απριλίου 2020 είχαμε αλιεύσει ένα άρθρο από το διαδίκτυο με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του να μην ξεχωρίζεις την κωλοφαρδία από την ικανότητα». Μεταξύ άλλων έθιγε και το γεγονός ότι ο περιορισμένος αριθμός κρουσμάτων, εκείνη την περίοδο, δεν ήταν τόσο η υπερπροβαλλόμενη δήθεν «ικανότητα» της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά ο παράγοντας έκθεσης της χώρας στον ιό λόγω του πλήθους των διεθνών αφίξεων. Λογικό. Αν δεν έρχονται ή έχεις περιορισμένο αριθμό φορέων του ιού μπορείς πιο άνετα να περιορίσεις την εξάπλωσή του.

Όλα αυτά όμως πήγαν περίπατο όταν έφτασε η τουριστική σεζόν. Κάτω από τις απαιτήσεις ξενοδόχων, αεροπορικών και μεγαλοεργοδοτών συναφών επιχειρήσεων, άρχισαν να ανοίγουν σταδιακά τα σύνορα με διάφορες χώρες και μάλιστα με χώρες που χτύπησε κόκκινο η πανδημία (1/7 με Ιταλία-Ισπανία, 15/7 με Αγγλία κτλ). Πτήσεις να έρχονται με γεμάτες καμπίνες, στα πλοία να μην γίνεται κανένας έλεγχος για την τήρηση των μέτρων, εκτός και αν είναι να φωτογραφηθεί κανένας Υπουργός (βλ τη στημένη φωτογραφία/συνέντευξη του Υπουργού Γιάννη Πλακιωτάκη, στο πλοίο Νήσος Χίος [6/8/2020]). Εν ολίγοις, τα «υγειονομικά πρωτόκολλα» που μας βομβάρδιζαν το μυαλό την περίοδο της καραντίνας, είναι πλέον στάμπες από μελάνι πάνω σε ένα χαρτί και τίποτα παραπάνω. Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά όποιος έχει μια στοιχειώδη επαφή με το ΔΙΕΘΝΕΣ αεροδρόμιο του νησιού μας.

Μπορεί αεροπορικές να διαφημίζουν ότι απολυμαίνεται η καμπίνα των επιβατών σε κάθε πτήση, αλλά πώς μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο όταν τα συνεργία καθαρισμού των εταιριών επίγειας εξυπηρέτησης έχουν το πολύ 10-15 λεπτά για να καθαρίσουν την καμπίνα όχι σε μία αλλά σε δύο, τρεις ακόμη και τέσσερις πτήσεις ταυτόχρονα; Μπορεί οι κυβέρνηση να παίρνει κάποια μέτρα π.χ. κλείσιμο καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος μετά τις 12:00, αλλά μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν, παρ’ όλη τη σοβαρότητα της κατάστασης, για όσους δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο χώρο τον αφίξεων τόσο στην έξοδο αλλά πολύ περισσότερο στην αναμονή των αποσκευών. Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζεται και στο χώρο των αναχωρήσεων όπου γίνεται το πατείς με πατώ σε, στα καταστήματα, αλλά και στα γκισέ του check-in.

Φαίνεται όμως πως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης και εξάπλωσης του κοροναϊού, για την κυβέρνηση και τους «ειδικούς» της. Φαίνεται ότι όταν είναι αεροπορικά εισαγόμενος ο ιός, δεν μεταδίδεται! Έτσι εκτός από τους γάμους, οι κυβέρνηση, παίρνει μέτρα και για τα χερσαία σύνορα της χώρας. Και όμως ο επιβεβαιωμένος αριθμός κρουσμάτων των εισερχομένων στη χώρα (αν και όπως γίνεται αυτός) από 1 Ιουλίου μέχρι 18 Αυγούστου, δείχνει ότι στα αεροδρόμια είναι περισσότερα από ότι στα χερσαία σύνορα.

Απορίας άξια όμως είναι τα ακόλουθα. Πώς γίνεται στους 111.449 αφιχθέντες τουρίστες τον Ιούλιο (στοιχεία Fraport) να μην εντοπίστηκε σχεδόν κανένα κρούσμα; Από τους 12.300 Άγγλους τουρίστες ούτε ένα δείγμα θετικό; Πώς είναι δυνατόν το μοναδικό (;) επίσημο κρούσμα στο αεροδρόμιο να είναι ένας δόκιμος αστυνομικός που ήταν και στον έλεγχο και στη λήψη δειγμάτων από τουρίστες! Από που τον τσίμπησε; Μήπως τελικά είναι αυτοάνοσο νόσημα ο COVID-19; Για ποιο λόγο έκλεισαν για σχεδόν 48 ώρες τα Starbucks του αεροδρομίου; Άλλοι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο που έρχονται και αυτοί σε άμεση επαφή με τουρίστες, δεν έχουν προσβληθεί; 

Κλείνοντας. 23 Μαρτίου η χώρα είχε μπει σε Lock down. Ειδική άδεια για να ξεμυτίσουμε από το σπίτι μας, απαγόρευση «άσκοπων» μετακινήσεων (μέχρι και το ψάρεμα με καλάμι...)! Εκείνες τις μέρες του Μαρτίου μετρούσαμε το πολύ 100 κρούσματα. Σήμερα που έχουμε ξεπεράσει τα 200 ημερησίως, μία μάσκα και ο περιορισμός στα ξενύχτια είναι η λύση!

Ποια λοιπόν η διαφορά του τότε με το τώρα; Μα φυσικά η τουριστική σεζόν! Αφού τσέπωσαν εκατομμύρια επιδοτήσεων, ξενοδόχοι και λοιποί μεγαλοκαρχαρίες, συνεχίζουν να αρμέγουν την ιερή αγελάδα, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους στους αντίστοιχους κλάδους, για όσο καιρό θεωρούν ότι θα έχουν κάποια κέρδη. Μέχρι τότε δεν θα γίνει κουβέντα για Lock down κτλ. Θα πει κάποιος, «μα πρέπει να σκεφτούμε και την οικονομία». Δεκτό. Αλλά πώς θα κινηθεί η οικονομία, αφού εργάζονται περίπου το 60% των εργαζομένων στους προαναφερθέντες κλάδους με μισθούς-φιλοδώρημα, κάποιοι από τους υπόλοιπους παίρνουν το επίδομα των €534, ενώ αρκετοί δεν έχουν κανένα απολύτως έσοδο!

Αυτά λοιπόν είναι που συνθέτουν, μία επιφανειακή και με κάπως ειρωνική χροιά, την παρομοίωση της κατάστασης που βιώνουμε με το ανέκδοτο που αναφέρθηκε στην αρχή. Και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, μας βούτηξαν μέσα στο βούρκο, με ένα ξεδοντιασμένο σύστημα υγείας που πασχίζει με νύχια και με δόντια να μείνει ζωντανό, που δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού πόσο μάλλον τις οξυμένες τώρα που φαίνεται πως το δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι προ των πυλών. Πάει λοιπόν πολύ να μας κουνάνε το δάκτυλο!